در 6 مهر 1294ش. قانون مالیات دخانیات در مجلس شورای ملی به تصویب رسید که مشتمل بر 6 ماده بود از جمله: «بر اقسام توتون و تنباکو که در خاک ایران به عمل آمده باشد مالیات دخانیات برقرار می‌شود؛ مالیات دخانیات مذکوره در ماده اول که از عوارض غیر مستقیم است از قرار صدی سی از قیمت دریافت خواهد شد در صورتی که در تعیین قیمت تنباکو و توتون مابین مالیات بده و مأمورین مالیه اختلافی حاصل شود صدی سی از عین جنس دریافت خواهد شد، مالیات مقرره نسبت به توتون سیگار از قرار صدی بیست است؛ دولت می‌تواند در صورت اقتضا توتون و تنباکوی ساخته یا نساخته که حمل به خارجه می‌شود از مالیات دخانیات معاف بدارد؛ هر کس هر مقدار توتون و تنباکو به طور قاچاق یا به هر نحو دیگر از ادای مالیات بگریزاند عین جنس ضبط خواهد شد؛ مالیات دخانیات مذکوره در این قانون مستقیماً از زارع اخذ نخواهد شد؛ برای اجرای مواد مذکوره‌ فوق وزیر مالیه کمیسیونی از اشخاص بصیر با اطلاع تشکیل داده نظامنامه که مستلزم حسن اداره و سهولت جریان امور مالیات دخانیات و آسایش عامه است تهیه نموده پس از تصویب کمیسیون قوانین مالیه مجلس شورای ملی و رسیدن به صحه همایونی به موقع اجرا گذارده خواهد  شد».   همچنین در 29 اسفند 1307ش. مجلس شورای ملی قانون انحصار دخانیات را در چهارده ماده تصویب کرد که به موجب آن حق واردات و صادرات، خرید و فروش، تهیه و نگهداری، حمل و نقل اجناس دخانیه و انواع کاغذ سیگار در سطح مملکت به انحصار دولت درآمد. در سال 1313ش. مؤسسه انحصار دخانیات ایران تشکیل شد و تأسیس ساختمان و نصب ماشین آلات دخانیات در سال 1314ش. انجام گرفت.  نخستین کارخانه‌ سیگارت سازی در سال 1316ش. در محل فعلی شرکت دخانیات ساخته شد که در سال 1347ش. نام آن به شرکت دخانیات ایران تغییر یافت./ منبع: nlai.ir