وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و ستاد کشوری کنترل و مبارزه با دخانیات مستقر در آن وزارتخانه بنا به دغدغه سلامت جامعه که دارند برای کنترل مصرف دخانیات در کشور همه ساله پیشگام وضع مالیات‌های جدیدی بر مصرف دخانیات و یا اعمال سایر محدودیت‌ها بر روی تولیدات داخلی می‌شوند همچون منع کاربرد عطر و طعم در تولید تنباکوی معسل و در این راستا تمامی ظرفیت‌های موجود در دولت و مجلس را بکار می‌گیرند.
تردیدی نیست که مصرف دخانیات زیان‌آور است و باید مصرف آن تا آنجا که ممکن است تحت نظارت باشد و کنترل شود اما تولیدکنندگان داخلی این کالا شیوه‌های کنترلی که از ناحیه آن وزارتخانه و ستاد مربوطه اعمال می‌شود را نه مبارزه با مصرف دخانیات که مبارزه با صنعت دخانیات قلمداد و آن را در راستای تسهیل ورود کالای قاچاق و بر زمین زدن تولید داخل ارزیابی می‌کنند.
امروز قاچاق سیگار در خوشبینانه‌ترین حالت بین 6 تا 9 میلیارد نخ است که این معادل کل تولید سالیانه شرکت دخانیات ایران با داشتن پنج هزار نفر نیروی کار مستقیم و دهها هزار شغل غیرمستقیم است.
تنباکوی معسل هم که بخش عمده مصرف داخل از قاچاق تأمین می‌شود. وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و ستاد مستقر در آن در مورد مصرف دخانیات دغدغه‌های بلندمدت دارد مبادا که با مصرف سیگار روزی ریه شهروند عزیزی آسیب ببیند و در مورد آثار مستقیم و غیرمستقیم هزینه‌ای این آسیب اعم از درمان تا فقدان یک شهروند برآوردها دارند که سر به هزاران میلیارد می‌زند.
دغدغه سلامت شهروندان موجه و قابل احترام است اما این نباشد که با اتخاذ شیوه‌هایی و به نام سلامت توازن رقابت در بازار به نفع کالای قاچاق چرخش یابد. اگر کالای دخانی یک دغدغه بلندمدت است بیماری کرونا یک درد امروزی است و یک تهدید قطعی، هیچکس نمی‌داند یکسال، یک ماه و حتی یک روز دیگر ریه‌ای برای نفس کشیدن خواهد داشت یا نه. آیا وقایع و اتفاقات پیش آمده در مدیریت بیماری کرونا و واردات داروهای آن و بازار سیاه انواع واکسن با قیمت‌های نجومی، بی‌شباهت به رونق بازار قاچاق محصولات دخانی با اعمال سیاستهای به اصطلاح پیشگیرانه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
نیست؟